مقرون به صرفه زندگی نمی کنیم؛ چون خودمان خواستیم؟ - وبلاگ برداری

به گزارش وبلاگ برداری، اگر به جای نویسنده روزنامه اطلاعات بودم، پرسش را به گونه ای دیگر بیان می داشتم: چرا ما می بایست مدام در جنگ باشیم واین جنگ کی قرار هست سرانجام پذیرد؟

وبلاگ برداری ؛ سجاد بهزادی - روزنامه اطلاعات به تازگی در مطلبی با اشاره به گرانی ها، خطاب به دولت مردان نوشت: یک بار برای همواره پاسخ دهید! چرا ایرانی نباید مقرون به صرفه و باکیفیت زندگی کند؟

این پرسش تلخ در حالی مطرح می گردد که محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه دولت روحانی، قبل تر یک بار برای همواره پاسخ این سوال را داده بود؛ چون ما خودمان انتخاب کردیم که جور دیگری زندگی کنیم.

این عبارت که چون ما خودمان انتخاب کردیم، تنها به جریان و اندیشه ای که ظریف آن را نمایندگی می نماید تعلق ندارد، بلکه در جبهه مقابل نیز اعتقادی مشابه وجود دارد. به عنوان نمونه به تازگی یکی از روحانیون بانفوذ در هسته قدرت گفته است که یک اصل را باید قبول کنیم و آن این است که ما در جنگ هستیم و اگرچه جنگ سخت تمام شده اما جنگ نرم فرهنگی با توطئه های خباثت آلود بیشتر از ناحیه دشمن در جریان است.

معنای این عبارت نیز خیلی روشن است. مگر می گردد یک حکومت در جنگ سخت با دشمن باشد و جامعه نیز هم زمان مقرون به صرفه زندگی کند؟ اگر شما سراغ دارید یک مثال بیاورید.

پس به همین سادگی می توان نتیجه گرفت که مقرون به صرفه و با کیفیت زندگی نکردن یک ایرانی، خودش معلول یک دلیل دیگری است که آن دلیل نیز بسیار روشن است. لذا من اگر به جای نویسنده روزنامه اطلاعات بودم، پرسش را به گونه ای دیگر بیان می داشتم: چرا ما می بایست مدام در جنگ باشیم واین جنگ کی قرار هست خاتمه پذیرد؟

روزنامه اطلاعات در همین مطلب ادامه داده است مگر مردم ما از کشورهای همسایه چه کم دارند که با این همه امکانات خدادادی نفت وگاز و معدن و کشاورزی و تاریخ و فرهنگ و سرزمین چهار فصل و نیروی انسانی تحصیلنموده باید حسرت امکانات ورفاه و آسایش موجود در آنها را بخورند؟

باز پاسخ روشن است. زیرا که کشورهای همسایه مدنظر نویسنده در جنگ وتحریم به سر نمی برند و حکم رانی آرامی آن جا حاکم است و درآمدها و منابع ای که در اختیار دارند دست یافتنی است و در خدمت توسعه است.

به عنوان مثال گفته می گردد دارایی های ذخیره عربستان به بیش از 465 میلیارد دلار رسیده است. اما ما در یک مورد و به خاطر جنگ، تحریم و پس از سالها توانسته ایم تنها 2 میلیارد دلار طلب خود را آن هم به صورت غیر نقدی از کشور همسایه دریافت کنیم. در این شرایط چگونه می توان مقرون به صرفه و با کیفیت زندگی کرد؟

زندگی مقرون به صرفه و با کیفیت سخت است اما دور از دسترس نیست. باید منافع ملی را باز تعریف کرد و تنازع را به حداقل رساند. همین صلح وآشتی که با کشورهای عربی در این روزها شاهد هستیم، نمونه روشنی از این کارکرد است. باید صدای مردم را بیش تر شنید و به مطالبات مدنی بیش تر جوابگو بود تا نظام حکم رانی در انزوای جهانی اسیر نباشد.

اجازه ندهیم شایستگان این ملک مهاجرت نمایند. در تازه ترین آماری که دبیرکل خانه پرستار اعلام نموده است آمار مهاجرت پرستاران در خاتمه سال به 2 تا 3 هزار نفر می رسد. تنها پرستاران نیستند که مهاجرت می نمایند. مهاجرت به طبقه میانه و پایین تر هم رسیده است و سودای رفتن زمزمه بسیاری از طبقات جامعه شده است.

برای رسیدن به حکم رانی مطلوب و زندگی با کیفیت، توانمندی و شایستگی معین نماینده است. ای کاش کارکردمان به گونه ای باشد که تنها شایستگان و توانمندان برای حل مسئله ها بکار گرفته شوند و گرنه کشور بدون آنها نه مقرون به صرفه اداره خواهد شد و نه با کیفیت.